Öfga hægri – nýja orðræðuvopnið

Hvernig getur flokkur sem vill verja landamæri, lækka skatta, verja þjóðmenningu og tryggja þjóðlegt sjálfstæði verið kallaður „öfga-hægri“? Svarið er einfalt: Þetta er stimplun.

Í dag stjórna fjölmiðlar og pólitísk elíta orðræðunni. Ef þú afneitar réttri línu um innflytjendamál, loftslagsmál eða kynjapólitík, færðu ekki titilinn „íhaldssamur“ eða „andstæðingur“ – þú færð strax brennimerkinguna „öfga-hægri“. Markmiðið er að loka umræðunni áður en hún hefst.

AfD í Þýskalandi er nýjasta dæmið. Stefnan er klassísk og íhaldsleg: öryggi landamæra, ábyrg fjármál, gagnrýni á yfirþjóðlegt vald og orkupólitík sem hækkar reikninginn hjá venjulegu fólki. En það er nóg að fara gegn ESB-veldi, gegn stjórnlausu innflytjendaflæði og gegn orkustefnu sem þjónar hugmyndafræði fremur en raunverulegum þörfum, til að verða óvini „hins góða fólks“.

Þessi stimplun er ekki bara ósanngjörn. Hún er hættuleg. Hún sendir skýr skilaboð til almennings: Ef þú ert ósammála, verður þú settur í sama flokk og sögulegir öfgamenn. Þannig fæla þeir fólk frá því að tjá sig – og halda völdum óáreitt.

En fylgi AfD vex. Ekki vegna haturs, heldur vegna vantrausts: á ESB, á stjórnmálaelítu sem hlustar ekki, á fjölmiðlum sem ritskoða í skjóli „ábyrgðar“, og á kerfi sem refsar óþægilegum spurningum.

Kjósendur eru að átta sig á þessu. Þeir sjá að „öfga-hægri“ er ekki lengur lýsing á hættulegri hugmyndafræði — heldur merki um að þú hafir þorað að segja það sem hinir hugsa!

Og ef samfélag þarf að stimpla milljónir borgara sem öfgamenn bara til að verjast umræðu, þá er það ekki merki um styrk lýðræðis — heldur veikleika þess.

Spurningin er þá þessi:
Ef hefðbundin gildi og þjóðlegt sjálfstæði eru nú kölluð „öfgar“ — hvað segir það okkur um ástand lýðræðisins í Evrópu?