Í skjóli þagnar og lyga – Hvernig ríkisstjórnin svíkur þjóðina

Á meðan almenningur horfir á efnahagsáhyggjur, húsnæðisvanda og sívaxandi byrðar, er ríkisstjórn Íslands að grafa undan fullveldi landsins, í kyrrþey, bak við luktar dyr, undir yfirskini "samráðs" og "alþjóðlegrar ábyrgðar". Undanfarna mánuði hafa ráðherrar í ríkisstjórninni, aðallega utanríkisráðherra, tekið þátt í undirritun alþjóðlegra skuldbindinga sem marka afgerandi stefnumótun í utanríkis- og öryggismálum. Þetta hefur verið gert án samþykkis Alþingis, án þjóðaratkvæðis og án þess að kjósendur hafi fengið að vita hvað er í gangi.

Samkomulag við Evrópusambandið, sem utanríkisráðherra undirritaði 21. maí 2025, felur í sér skuldbindingu um að Ísland fylgi utanríkisstefnu ESB að hluta til. Ekki ráðgefandi samstarf, heldur skuldbinding. Samkvæmt svari upplýsingaskrifstofu ESB er þetta staðfest og óumflýjanlegt. Þrátt fyrir það hefur utanríkisráðherra gefið út misvísandi yfirlýsingar í fjölmiðlum og haldið því fram að um "pólitískt samtal" sé að ræða, en ekki valdaframsal. Þetta er bein blekking.

Luktar dyr og leynd

Ekki var greint frá samningnum á Alþingi. Engin opin umræða fór fram. Engar fréttatilkynningar voru gefnar út um innihald samningsins. Fjölmiðlarnir, sem annars hamast á loftslagsmálum, kynjakvóta, Ísrael eða Donald Trump, þögðu þunnu hljóði. Þessi þögn er ekki tilviljun. Hún er afrakstur samverkandi kerfis þar sem ráðherrar, ráðuneyti og fjölmiðlakerfið virðast vinna saman að því að hylma yfir raunverulegt ástand: að Ísland er í síauknum mæli að lúta yfirstjórn erlends ríkjasambands — án þess að þjóðin sé spurð.

Hvað snýst þetta í raun um?

Við erum ekki bara að tala um "utanríkismál". Við erum að tala um stefnu gagnvart Úkraínu, Ísrael, öryggis- og varnarmálum, vopnasendingum, refsiaðgerðum, orkustefnu og fleira. Við erum að tala um grundvallarstefnur sem snerta frið, stríð, siðferði og fjárframlög. Hver gaf utanríkisráðherra leyfi til að skuldbinda Ísland til að fylgja stefnu ESB gagnvart Ísrael, á sama tíma og ráðherrar ríkisstjórnarinnar taka virkan þátt í opinberri gagnrýni á Ísraelsríki í samræmi við ESB-línu?

Á sama tíma og íslensk stjórnvöld hunsa eigin varnarmál og fjársvelta Landhelgisgæsluna, samþykkja þau framlög til "sameiginlegra öryggissjóða" ESB, sem beinast að hervæðingu Evrópu. Þau verja meiri tíma í að þóknast stofnunum Evrópusambandsins en að standa vörð um lýðræðið og fólkið heima fyrir.

Ekki bara ESB – heldur WHO líka

Sambærileg blekking á sér stað gagnvart Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni (WHO), þar sem ríkisstjórnin hefur tekið þátt í vinnu við alþjóðasamning sem veitir WHO neyðarvald yfir heilbrigðisstefnu ríkja, þar með talið möguleika á útgöngubanni, skyldubólusetningum og ferðatakmörkunum – án aðkomu þings eða okkar.

Eru þetta einangruð dæmi? Nei, þau eru birtingarmynd skipulagðs og markviss niðurbrots á lýðræðislegum grunni Íslands. Við erum að horfa upp á valdframsal í smáskömmtum, ekki bara í orði heldur í verki, þar sem æ fleiri málaflokkar eru færðir undir yfirþjóðlega stjórn með samþykki örfárra ráðamanna sem forðast þjóðina og þykjast vita betur en við sem búum á Íslandi.

Í nafni "alþjóðlegs samstarfs" er verið að klæða þetta valdframsal í fögur orð og skrautleg skjöl, en í reynd er þetta skipulögð aðgerð til að taka lýðræðið frá þjóðinni, án umræðu, án atkvæðis, án þess að nokkur beri ábyrgð.

Hvar eru fjölmiðlarnir?

Af hverju fjalla ríkismiðlar ekki um þetta? Af hverju spyr RÚV ekki ráðherra hvers vegna samkomulag við ESB var ekki kynnt þinginu? Af hverju eru ekki mótspyrnuraddir í umræðunni? Kannski vegna þess að sömu öflin sem stjórna ráðuneytunum, stjórna einnig umræðunni. Það sem áður hefði verið kallað "yfirtaka lýðræðisins" er í dag kallað "framþróun".

Síðasta aðvörunin

Ísland á að vera fullvalda ríki. Ríkisstjórn sem starfar í skjóli þagnar, undirritar skuldbindingar við erlendar stofnanir og lýgur að þjóð sinni á ekki að sitja í embætti. Þeir sem vilja innleiða stefnu ESB eða WHO eiga að koma fram, leggja það fyrir Alþingi og þjóðina, og leyfa lýðræðinu að ráða.

Við eigum rétt á því að vita hvað er verið að semja um í okkar nafni. Við eigum rétt á því að kjósa um stefnu, ekki bara eftirá, heldur áður en hún er tekin upp. Ríkisstjórn sem forðast þjóðina, hlustar ekki á fólkið. Hún þjónar öðrum en okkur, og hún verður að víkja.

Skuldbundin að fylgja stefnu ESB